การเลิกราไม่ใช่เรื่องน่าเศร้า แต่ทำให้เราพบหัวใจที่สงบกว่าเดิม

การเลิกราไม่ใช่เรื่องน่าเศร้า แต่ทำให้เราพบหัวใจที่สงบกว่าเดิม

บอร์ด ความรัก,การเลิกราไม่ใช่เรื่องน่าเศร้าแต่ทำให้เราพบหัวใจที่สงบกว่าเดิม ประสบการณ์ช.. โพสท์โดย flectvมีรุ่นน้องถามไถ่ว่า “แปลกไหมที่เลิกกับแฟนแล้วไม่รู้สึกเ ศ ร้ า กลับรู้สึกสันติ และได้เวลาส่วนตัวคืนกลับมา”ผมถามกลับไปว่า “แปลว่าเขาไม่สำคัญเหรอ” น้องตอบว่า “เขาสำคัญมาก แต่รู้สึกว่าต้องปรับตัวเยอะ ต้องยอมให้เยอะ พอห่างออกมากลับรู้สึกดี”ผมคิดว่าเรื่องนี้น่าสนใจและคำที่น่าสนใจมากคือคำว่า ‘สันติ’ผมเคยคิดว่าคนเราต้องการ ‘ความสุข’ และพยายามทำทุกวิถีทางเพื่อไขว่คว้าให้ได้มา แต่ช่วงหลังมานี้ พอลองถามตัวเองให้ลึกลงไป สิ่งที่ต้องการอาจไม่ใช่ ‘ความสุข’ (happiness) แต่น่าจะเป็น ‘ความสงบ’ (peace of mind)ซึ่งบางครั้งสองสิ่งนี้สวนทางกัน, ยิ่งอยากได้ความสุข หรืออยากเก็บรักษาความสุขไว้ เรากลับกระวนกระวายใจโลกนี้มีมายาคติมากมายที่พูดซ้ำๆ จนเราเชื่อว่ามันเป็นความจริง “ความสัมพันธ์ที่ไม่เลิกรา” ก็เป็นสิ่งหนึ่งในจำนวนเรื่องเหล่านั้น หรือความเชื่อว่า  “การเลิกกันคือเรื่องแย่” ก็อาจลวงให้ทั้งสองฝ่ายพยายามประคับประคองความสัมพันธ์ที่ไม่ส่งผลดีต่อทั้งคู่ไปเรื่อยๆเราอาจเชื่อว่า ความสุขคือการอยู่ด้วยกันแน่นอนว่า ถ้าทุกอย่างราบรื่น คำกล่าวนี้ย่อมเป็นจริงแน่ แต่ถ้าไม่เป็นเช่นนั้น คำกล่าวนี้ก็ใช่ว่าจะเป็นสัจธรรมสำหรับทุกคนเพราะยิ่งพยายามประคับประคอง ‘ความสุข’ ไว้ สิ่งที่เกิดขึ้นตามมาคือภาวะขาดสันติสุขในจิตใจและทันทีที่ปล่อยวางจากความเชื่อว่า จะต้องเก็บรักษา ‘ความสุข’ ในแบบที่ผู้คนเขาบอกกัน ทันใดนั้นเรากลับพบว่า หัวใจของเรานิ่งสงบมากขึ้น เพราะไม่เอาใจไปผูกไว้กับ ‘แบบ’ ที่เขาบอกกันว่าดี แต่มันไม่ดีสำหรับเราการเ ลิ ก ร าหรือห ย่ า ร้ า ง หากเลือกกระทำในช่วงเวลาและเหตุปัจจัยที่มีเหตุมีผล ตอบตัวเองได้ เป็นไปได้ว่ากลับทำให้เรามีความสุขมากกว่าการจมอยู่กับการพยายามแก้ปัญหาไม่รู้จบ…‘ความสุข’ ที่ว่านั้นจึงเหมือนมีเรื่องที่ซ้อนกันอยู่ นั่นคือความสุขที่เราสัมผัสได้จากหัวใจตัวเอง กับความสุขที่เกิดจากค่านิยมหรือความคาดหวังจากคนอื่นที่มองว่า การเลิกราเป็นเรื่องน่าเสียดาย น่าเสียใจ น่าสงสาร และหลายกรณีที่เราพยายามรักษา ‘ความสุข’ ที่คนอื่นขีดเส้นให้ โดยหลงลืมความสุขในหัวใจตัวเองไปเมื่อคิดใคร่ครวญเรื่องนี้ ผมพบว่า การเลิกราเป็นเพียงตัวอย่างหนึ่งของ ‘ค่านิยมเรื่องความสุข’ ที่เรามักเชื่อว่า ถ้าเป็นเช่นนั้นเช่นนี้แล้วจะมีความสุขกว่า เช่น ความรวย ความสำเร็จ รูปลักษณ์ที่ดี ชื่อเสียง ตำแหน่ง ฯลฯ แน่นอนว่า สิ่งเหล่านี้เป็นองค์ประกอบของ ‘ชีวิตที่ดี’ แต่ก็ไม่เสมอไป ถ้ามันเริ่มล้นเกิน หรือทะเยอทะยานจนไฟจะเผาไหม้หัวใจผมไม่ได้บอกว่าเราไม่ควรปรารถนาสิ่งเหล่านั้น เพียงอยากชวนตั้งคำถามว่า ที่เราอยากได้อยากมีนั้น เพราะหัวใจเรามีความสุขเมื่อมีสิ่งเหล่านั้น หรือเพราะคนอื่นเขาเชื่อว่า ถ้าเรามีสิ่งเหล่านั้นแล้วเราจะมีความสุขเราอยากมีความสุข หรือเราอยากให้คนอื่นมองว่าเรามีความสุขสองสิ่งนี้คล้ายกัน แต่ต่างกันเหลือเกิน…คำถามที่น่าถามตัวเองลงไปลึกๆ ในหัวใจก็คือ ‘ความสุข’ ที่เราเฝ้ามองและไขว่คว้า หรือพยายามรักษาไว้ ไม่ว่าจะเป็นความฝัน ความสำเร็จ การงาน หรือความรัก ถึงที่สุดแล้วมันนำมาซึ่ง ‘ความสงบในจิตใจ’ หรือเปล่าถ้าคำตอบคือ ‘ไม่’ผมคิดว่าวันหนึ่งเราจะพบคำตอบใหม่ให้กับตัวเองว่า ฉันจะลองปล่อยมือจาก ‘ความสุข’ ดูบ้างก็ได้ เพื่อพบสิ่งที่สำคัญกว่านั้น นั่นคือ ‘ความสงบในจิตใจ’บางครั้งเราจำเป็นต้องปล่อยมือจากสิ่งที่เราเชื่อว่านั่นคือ ‘ความสุข’ เพื่อพบกับ ‘สันติ’ ในหัวใจ และนั่นคือสิ่งที่ผมได้เรียนรู้จากคำถามของรุ่นน้องผู้นี้ว่า…“การเลิกราไม่ใช่เรื่องน่าเศร้า หากมันทำให้เราพบหัวใจที่สงบกว่าเดิม”